- ERATOSTHENES
- ERATOSTHENESCyrenaeus, Aristonis Chii, et Callimachi Poetae discipulus. Olymp. 126. Plato minor a quibusdam ob doctrinam vocatus, praesuit Bibliothecae Regiae, Cosmographus insignis. Primus universum totius Orbis circumoum ducentorum quinquaginta duorum millium stadiorum esse prodidit, unde et orbis terrarum mensor appellatus est. Scripsit praeter Philosophiam, poemata, historias, Astronomica, de Sectis Dialogos. Suid. Item, de Comoediis, ut notant Scholia in Aristoph. Ranas. Act.4. sc. 2. Vixit Annos 81. qui annus octogesimus primus maximus climacter, et humanae vitae periculosissimus a veteribus est creditus. Est enim numerus quadratus, constans ex novem novenariis. Obiit prae animi maerore. Eodem aetatis anno decessit Plato, diogenes Cynicus, et Xenocrates Platonicus. Hic Philologi nomen primus sumpsit variâ, et multiplici disciplinâ praeditus: Sed in nulla excellens; hinc Beta dictus. Suid. Plutarch. in Lyc. Alexandro, Demosthene. Cases. de Bell. Gall. l. 6. c. 5. Meurs. in not. ad Hesych et Nicomnum. Voss. de Hist. Gr. l. 1. c. 17. Laudatur saepius a Schol. in Aristoph. Nic. Lloydius. Aliam vero rationem cognominis Beta supra dedimus, in hac voce. Inter primoscerte Chronologiae Graecae emendatores post Timaeum, merito habendus, sub Rege praef,Ptolemaeo sc. Evergete Philadelphi fil. Canones temporum compegit, qui a plurimis sunt probati, et ab illis demum temporibus Olymp ades, quasi totius Graeciae Fasti habitae sunt. Dionys. Halicarn. l. 1. et Plin. l. 4. c. 5. Idem imperfectam Dispolitanorum Regum, a Manethone digestorum, seriem supplevit, ac Thebaeorum regnum descripsit: Regum XXXVIII. Annorum MLXXVII. quorum notitiam ex Aegyptiacis Commentariis et nominum signisicatione, mandato Regis, Graeco sermone exposuit, Syncellus p. 91. Quod Auctoris huius laterculum venerandissimum antiquitatis monumentum et ad stabilienda Aegypticrum tempora inprimis necessarium appellat Illustr. Eques Anglus Marsham. προκατασκευῇ in suum Canonem Chronicum vide eum et in ipso Canone sec. 1. item X. ubi de Nilo Rege, it. Sec. XVI. ubi de prima Olympiade vulgari.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.